zaterdag 31 maart 2012

Geheimtip voor liefhebbers


Ha, een nieuwe van de Great Lake Swimmers; na een aantal sfeervolle, melodische pracht-cd’s iets om naar uit te kijken. Want hun muziek is een regelmatige gast in Huize Q.

Lang hoefde ik er overigens niet naar uit te kijken. Ik checkte hun site weer eens en zag dat ze binnenkort op Europese tour gaan ter promotie van hun vijfde album ‘New Wild Everywhere’. Leuk nieuws! Nog leuker toen bleek dat de band tot mijn stomme verbazing op de dinsdag na Pasen ook De Spot in Middelburg aandoet - waar we by the way vorig weekend getuige waren van een kippenvelconcert van Blaudzun.

The Great Who?
De Canadese band rond singer/songwriter Tony Dekker bestaat inmiddels een jaartje of 10 en grossiert in melancholische harmonieën. Referentiekaders: Crosby, Stills & Nash, Gram Parsons, Neil Young, vroege Eagles en Jayhawks.
Hun aanvankelijke lofi folk kreeg de laatste jaren een steeds rijkere klankkleur en ook op ‘New Wild Everywhere’ is weer een lichte koersbijstelling hoorbaar. Iets poppier en meer countryrock, mede door de vioolbijdragen en harmoniestem van nieuw bandlid (?) Miranda Mulholland, maar gelukkig nog steeds onmiskenbaar die GLS-sound.

De cd verschijnt officieel op 3 april, maar draait hier dankzij internet al enkele dagen. Gaan we tenminste goed voorbereid naar Middelburg. Heb zo’n vermoeden dat dit het tweede kippenvelconcert binnen een paar weken gaat worden… 

zondag 11 maart 2012

Go grannies!




Goed, Nederland zendt dus een Indiaan naar het Eurovisie Songfestival. Maar er is altijd een overtreffende trap van waanzin: Rusland stuurt zes oma's in klederdracht, met een gemiddelde leeftijd van 75 jaar.

Dat laatste klinkt schamperder dan het bedoeld is; ik vind het namelijk onverwacht prachtig. Vooral dat ene kleine besje dat enthousiast maar compleet uit de maat beweegt vind ik aandoenlijk vrolijkmakend.

Het staat ook allemaal zo heerlijk haaks op de hedendaagse waan van kreukvrije lichamen & gladde perfectie dat het onbedoeld een bijna surrealistisch commentaar lijkt op het instituut songfestival zelf.

Om kort te gaan: die babooshkas hebben mijn onvoorwaardelijke sympathie. Misschien ga ik straks zelfs voor het eerst in jaren weer wel eens kijken...