Fillumpie!

Last minute change of plans. Aanvankelijk zou ik gisteravond naar De Piek gaan voor het optreden van de Nederlandse rockhype van het moment: De Staat. Hun droomdebuut ‘Wait for Evolution’ is inderdaad behoorlijk bijzonder, vol hoekige grooves & gitaarlagen die Deus, Talking Heads, Queens Of The Stone Age en Tom Waits in herinnering roepen.

Alleen al hun nu al klassieke single ‘The Fantastic Journey Of The Underground Man’ (zie hierboven) zou een gang naar De Piek gerechtvaardigd hebben.
Is echter geen muziek voor Mevrouw Q die mij in het kader van Valentijnsdag liever onverwacht tracteerde op een bioscoopje. En dat werd dus de bejubelde en voor maar liefst 10 Oscars genomineerde film ‘Slumdog Millionaire’.

“Briljant gemonteerde, prachtig geschoten en strak geregisseerde edelkitsch door Danny ‘Trainspotting’ Boyle” recenseerde de VPRO Gids. En kernachtiger kan ik het zelf niet samenvatten.

Vooral de eerste helft van de twee uur durende film is rauw, verpletterend, kleurrijk en meeslepend. Dan concentreert het verhaal zich via flashbacks met name op de lotgevallen van twee jonge broers -opgegroeid in de slums van Mumbai- die zich met inventiviteit, veerkracht en kleine criminele trucs door het genadeloos harde leven in India slaan.

In de tweede helft staat vooral de zoektocht van de jongste broer centraal naar het meisje dat hij noodgedwongen ooit bij een vluchtpoging heeft moeten achterlaten. Door die romantische plotlijn boet het dramatische verhaal helaas wat aan kracht in en werkt toe naar een nogal voorspelbaar en ongeloofwaardig Hollywood happy end.

Desondanks is ‘Slumdog Millionaire’ is een aanrader die, als ie in het tweede deel een half uur was ingekort, een dikke 9 op de Q-Blog Kijkschaal had opgeleverd. Nu blijft het bij een dikke 8.