Hoewel ik
vroeger toch een echte lettervreter was, daalde mijn leeshonger de laatste
jaren vrijwel tot een minimum. Hele dagen lettertjes lezen op een pc-monitor
eiste zijn tol: vermoeide ogen en concentratiegebrek zorgden ervoor dat ik bijna
alleen nog tijdschriften en muziekbladen doorbladerde en korte verhalen las.
Over ‘De intrede van Christus in Brussel’ van Dimitri Verhulst -het laatste ‘echte boek’ dat ik recent in etappes las- deed
ik vele weken, terwijl dat nog geen 200 pagina’s dik is.
Welkom
ereader!
Dat alles
is in één klap veranderd sinds ik een maand geleden in een opwelling een
ereader aanschafte.
Niet de
klassieke fout gemaakt om die gelijk gretig vol te storten met duizenden boeken
die je in één muisklik zo van het net plukt. Het merendeel (alle Baantjers,
alle Tarzans, alle Ludlums!) lees ik toch niet, dus Selectief Zoeken was het
motto.
Aan de
pil
Gelijk maar fors ingezet door als eerste eboek te beginnen met A.F.Th. van der Heijden’s requiemroman ‘Tonio’. Een verpletterend boek over de onredelijkheid van de dood, dat in de papieren versie een dikke 600 pagina’s telt. In krap twee weken had ik het uit; deels een groot compliment voor AFTh’s schrijfstijl, maar zeker ook voor het leesgemak van mijn nieuwe, kleine vriend.
Gelijk maar fors ingezet door als eerste eboek te beginnen met A.F.Th. van der Heijden’s requiemroman ‘Tonio’. Een verpletterend boek over de onredelijkheid van de dood, dat in de papieren versie een dikke 600 pagina’s telt. In krap twee weken had ik het uit; deels een groot compliment voor AFTh’s schrijfstijl, maar zeker ook voor het leesgemak van mijn nieuwe, kleine vriend.
Niet
alleen bevalt het zeer om lettertype en –grootte naar eigen behoefte te kunnen
afstellen, ook het handzame formaat is een waar genoegen. Mijn readertje past
gewoon in mijn binnenzak en zodoende neem ik het overal mee naar toe, om
wanneer mij een aanval van leeslust overvalt die acuut te kunnen bevredigen.
Doe dat maar eens met een vuistdikke papieren pil…
Pestlettertjes
Laatst in de echtelijke sponde toch ook weer eens de nieuwe OOR gelezen, althans een poging daartoe gedaan. Wat een pestkleine lettertjes! Duidelijk afgestemd op een jonger lezerspubliek.
Laatst in de echtelijke sponde toch ook weer eens de nieuwe OOR gelezen, althans een poging daartoe gedaan. Wat een pestkleine lettertjes! Duidelijk afgestemd op een jonger lezerspubliek.
Toen toch
maar weer mijn digitale kameraad opgestart om nog even een kort verhaal in een
forsere corpsgrootte te nuttigen.
Ja, ik
heb mijn ouderwetse letterhonger weer helemaal terug en ben inmiddels totaal
gewend aan en verwend door het nieuwe lezen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten