Onder water zijn alle lege flessen vol.
De stilte verblijft er geluidloos
als in een oud kasteel achter glas.
Als een gedroogd viooltje in een woordenboek.
Soms word je door een lichte bries gestreeld,
als blies er iemand even tegen je wangen.
Ook voel je soms een koele zachtheid
als van een verre waaier afkomstig.
Onder water ben je steeds alleen,
maar eenzaam nooit. Een man van zout
zou er pijnloos, spoorloos kunnen smelten.
Zelfs voor een koning op zijn diepgezonken troon
is het er aangenaam en draaglijk.
Onder water wegen kronen immers minder zwaar.
Paul Snoek (uit de bundel ‘Schildersverdriet’)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten