dinsdag 2 december 2008

Finito in 2008


Nog een paar weken te gaan, maar de lijst met bekende en minder bekende wereldburgers die in 2008 het aardse met het eeuwige verwisselden is nu al indrukwekkend eindeloos.

In de culturele hoek ontvielen ons bijvoorbeeld bluesgitarist Jeff Healy (41), acteur Paul Newman (83), schrijver Hugo Claus (78), ‘vijfde Beatle’ Neil Aspinall (66), ex-Zappa drummer Jimmy Carl Black (70), Dubliners-oprichter Ronnie Drew (73), Pink Floyd toetsenist Richard Wright (65), voormalig Hendrix-drummer Mitch Mitchell (61) en de Vlaamse zanger/dichter Wannes Van de Velde (71). Stuk voor stuk inmiddels six feet under.

Hé, een bruggetje
En nu we het daar toch over hebben… Kwam er vorig jaar na zes tv-seizoenen een eind aan The Sopranos, in 2008 ging ook die andere monumentale HBO-serie ter ziele.

‘Six Feet Under’ heeft ons sinds de start in 2001 ruim 60 afleveringen lang aangenaam aan de buis gekluisterd met de bizarre verwikkelingen binnen begrafenisonderneming Fisher & Sons. Een wonderlijke mix van familiedrama, sitcom en tragi-komedie met de Dood als rode draad die beslist uniek in zijn soort is/was. Of op z’n minst toch eigenzinnig, grotesk & compromisloos.

Roken is dodelijk
Iedere episode startte steevast met het overlijden van een personage dat dan later in de kelder van Huize Fisher uitvaartfähig werd gemaakt. Het allereerste sterfgeval in de pilot aflevering was al gelijk bijzonder: de pater familias van het bedrijf die in zijn gloednieuwe lijkwagen geramd wordt door een stadsbus, terwijl hij zijn zoveelste sigaret probeert aan te steken. Zo zie je maar: van roken ga je dood.

Vader Fisher duikt in de loop van de serie gelukkig nog regelmatig plotseling op om ongevraagd (en vaak cynisch) commentaar te leveren bij de handel en wandel van zijn weduwe, zijn twee zoons Nate en David en puberdochter Claire die stuk voor stuk worstelen met de dingen van het leven. En met de dood, die in Huize Fisher dagelijkse gast is.

Kwaad in de kist
Het surrealistische theatertrucje om doden onverwacht weer levend op te voeren wordt nog wel vaker gehanteerd. Bijvoorbeeld met overledenen die vanuit hun kist nog een paar laatste, rake woorden of hun kwaadheid uitspreken over hun voortijdige einde.
Halverwege dreigde de serie zelfs even kopje onder te gaan aan te veel absurdisme en surrealisme, maar gelukkig herstelde zich dat weer. Met name het vijfde en laatste seizoen was net zo sterk als de eerste twee en behoort tot het beste tv-drama dat ik ooit gezien heb.

Killer ending
Startte de serie ooit met de onverwachte dood van Fisher senior, de slotaflevering begint toepasselijk met de vroegtijdige geboorte van diens kleindochter.
Wanneer Claire uiteindelijk definitief het ouderlijk huis verlaat en letterlijk haar volwassenheid tegemoet rijdt, zien we haar autorit doorsneden met beelden uit de toekomst. Meer bepaald met de overlijdensmomenten van alle hoofdpersonages. Om in 2085 te eindigen met de dood van Claire zelf.

Wij blijven na het verscheiden van ‘Six Feet Under’ achter in een rouwproces. Dit was inderdaad –zoals de HBO-slogan luidde- ‘tv to die for’.

2 opmerkingen:

rindje zei

en weer moeten huilen...het is absoluut het beste drama dat ik ooit gezien heb...

PeterQ zei

Ook in Huize Q gingen de traansluizen wijdopen. En dat gebeurt niet zo vaak. Zegt wel iets, lijkt mij.

En nu natuurlijk als de donder die vijf DVD-boxen in de collectie van Bibliotheek Vlissingen opnemen!!