Re-make/Re-model

Een deel van mijn niet onaanzienlijke muziekcollectie staat als MP3tjes geparkeerd op mijn computer en die digitale verzameling omvat nu zo’n dikke 11.000 tracks. Als ik een maand op vakantie zou gaan en bij vertrek mijn jukebox start met ABBA, dan kan ik bij thuiskomst nog net de paar laatste nummers van ZZ Top horen spelen.

Een paar van mijn digitale mappen springen er qua vulling tussenuit: Wereldmuziek, Mixes & Mashups, Ambient & Lounge en Beatles. Omdat ik van de laatste groep inmiddels ook op bootleggebied alles wel verzameld had, begon ik ooit te zoeken naar covers van Beatles songs en die deelcollectie beslaat ook al weer vele honderden nummers.

Traditie
Later verruimde mijn zoektocht zich naar covers van klassieke popsongs in het algemeen en die muzikale submap is nog steeds groeiende. Geen wonder, want het ‘coveren’ kent een lange traditie in de muziekgeschiedenis. Beroemd vroeg voorbeeld: ‘Blue Suede Shoes’, oorspronkelijk uitgebracht door Carl Perkins, maar Presley’s versie bepaalde er de beginjaren van de rock & roll mee.
Sommige rock acts brachten/brengen zelfs hele lp’s/cd’s uit met andermans werk (Bowie deed het bijvoorbeeld met ‘Pinups’, Lennon met ‘Rock & Roll’, The Band met ‘Moondog Matinee’).

Reggaesausje
Ook leuk: tribute-albums, geheel gewijd aan één bepaalde artiest of band. Of nog gekker: hele albums die door bands in een nieuw jasje gestoken worden, met als mooiste voorbeeld The Easy Star All-Stars. Deze New Yorkse band nam in 2003 en 2006 twee klassiekers uit de popgeschiedenis onderhanden: ‘Dark Side of the Moon’ en ‘OK Computer’, dompelde ze in een effectief reggaesausje en bracht ze uit als ‘Dub Side of the Moon’ en ‘Radiodread’.

Het zijn slechts enkele voorbeelden, want de lijst is eindeloos.

Eigen draai
Maar wat maakt nu iets tot een goeie cover? Klakkeloos naspelen is natuurlijk niet genoeg, er moet wel iets van een eigen draai of visie aan het oorspronkelijke nummer worden toegevoegd.
Wat al snel werkt is het tempo omdraaien: langzame nummers snel spelen en vice versa. Eén van de beroemdste voorbeelden blijft natuurlijk Jimi Hendrix die Dylan’s akoestische ‘All along the watchtower’ omwerkte tot een gierende powertrack en zo een compleet nieuwe song creëerde, die het origineel zelfs overtrof.

Het is slechts het topje van een muzikale ijsberg. Ik blijf verder zoeken!