Extra motivatie om gisteravond naar Lefties Soul Connection in De Piek te gaan lag in het feit dat de sound van het bandje nadrukkelijk wordt bepaald door een vet ronkend Hammond orgel. Het volle geluid van dit instrument roept vooral herinneringen aan mijn jeugd op en klinkt stukken warmer dan hedendaagse synthesizers.
Zeg ‘Hammond orgel’ tegen mevrouw Q en ze heeft direct associaties met good old Cor Steijn. Niet zo vreemd, want in de laat 50-er jaren was het nog een beetje oubollig instrument, later alleen nog maar verergerd door de oorsmeer muzak van Klaus Wunderlich en consorten.
Image shift
Dat imago veranderde in de zestiger jaren toen soul- en rockbands er spannender dingen mee gingen doen. Denk bijvoorbeeld aan Booker T & the MG’s, Deep Purple, Al Kooper en The Nice, om er maar een paar te noemen. In de seventies raakte het magistrale orgelgeluid in onbruik, maar de laatste tijd lijkt er een lichte revival merkbaar.
Stijlcitaten
Maar goed, de Lefties hadden wel meer te bieden dan alleen dat orgel. Er waren ook nog een retestrakke drummer, een dito bassist en een inventieve slag/sologitarist. Het viertal bracht een gedreven set met rauw stomende soulfunk waarin heel wat citaten en echo’s uit de popmuziek doorklonken. Het merendeel eigen nummers maar stampensvol bekende riffjes, breaks en grooves van o.a. The Meters en James Brown, doorspekt met elementen uit soul en rock. Niet voor niets heette hun debuut-cd toepasselijk ‘Hutspot’.
Hun concert was dan ook een soort doorlopende muziekquiz waarop het bovendien prettig swingen was. Lekker enthousiast bandje dat wat mij betreft zeker op herhaling mag.
3 opmerkingen:
Que?
De spaanse douane? Wat heb jij op je kerfstok. Of is dit spam?
Toen ik je reactie zag, dacht ik in eerste instantie dat je koorts had.
Me niet gerealiseerd dat de Spaanse douane in mijn blog had gereageerd. Heb de link wel geopend en kwam toen inderdaad op iets onbegrijpelijk Spaans terecht, dus dank voor de vertaling.
En beterschap!
Een reactie posten