dinsdag 6 januari 2009
Groeibriljant van de eerste orde
Nagekomen bericht: het album ‘The Seldom Seen Kid’ van de Britse groep Elbow is door de Britse muziekpers uitgeroepen tot cd van het jaar. De band zag hun vierde plaat in 18 (!) jaar tijd al eerder bekroond met de prestigieuze Mercury Prize en eindigde in onze vaderlandse OOR-lijst op nummer 6.
Waarom dan nu dit berichtje? Beetje mosterd na de maaltijd toch, want het is tenslotte al weer 2009.
Omdat, beste lezertjes, deze cd pas laat in het jaar kwam bovendrijven uit mijn stapeltje nog te beluisteren muziekjes en de afgelopen maand bijna dagelijks in Huize Q heeft weerklonken. Grootste compliment: na zoveel draaibeurten wordt ie alleen maar nóg mooier. Groeiplaatje dus van deze groep die zich ergens in de leemte bevindt tussen Radiohead en (het zwaar overschatte) Coldplay.
Draaide vanmiddag tijdens de lunchpauze op een zonovergoten bankje aan zee mijn drie favoriete nummers (‘Starlings’, ‘Weather to fly’en ‘One day like this’) op mijn nieuwe ZEN-player en de tranen stonden in m’n ogen. Maar dat kan ook iets met de vrieskou te maken hebben gehad natuurlijk.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
2 opmerkingen:
Ben je nu weer aan het snotteren?
Prachtige muziek, vooral die violen.
Ik ben niet zo van muziek luisteren en de berichtjes daarover lees ik altijd heel snel. Maar Q in tranen ..? Dat wekt dus wel mijn nieuwsgierigheid.
Bedankt. :-)
Snottering again? Ja, ’t heerst hè ;-)
Opdat je niet denkt dat ik een mental breakdown nabij ben, even het snotterbeeld bijstellen.
Was vooral een combinatie van knetterend mooie winterzon, geluksgevoel en prachtige muziek. En die vrieskou natuurlijk.
Een reactie posten