Zomer Zen Momenten

Noodgedwongen zat ik de afgelopen zomerse weken op een ander strand dan ik gewend was. Dat ‘noodgedwongen’ en ‘zat’ behoeft enige toelichting.

Mijn tot voorheen favoriete Nollestrand vond ik ineens nix meer vanwege de werkzaamheden aan de dijkversterking én de nieuwe locatie van mijn daar gevestigde stamtent Panta Rhei beviel mij ook zeer matig.

Ieder nadeel hep z’n voordeel
Zodoende verkaste ik af & toe naar het overvolle Badstrand om uiteindelijk te belanden op het strandje onderaan de Oranjemolen, waar ik sinds mijn kinderjaren niet meer geweest was.
Eigenlijk is het maar een piepkleine zandstrook zonder verdere voorzieningen, waar je bovendien erg rekening moet houden met het getij. Maar dat levert ook z’n voordelen op: er komen weinig mensen en soms had ik het strand helemaal voor mezelf. Belangrijkste voordeel in mijn geval: tegen de oude vestingmuur -die niet alleen een fantastisch windscherm is- kun je zitten, want liggen kon ik met mijn door spierpijnen geteisterde lijf wel schudden.

Aan het strand, stil en verlaten…
Daar zat ik dan tegen de Muur van Altena in gezelschap van mijn Ipod, mijn camera en wat leesvoer regelmatig in volstrekte rust naar het Westerschelde panorama, de passerende scheepvaart en de voorbij zeilende meeuwen te staren.
In een magazine las ik daar een artikel over ‘geluk’ waarin Jean-Jacques Rousseau werd geciteerd. Deze invloedrijke filosoof en hypochonder overpeinsde aan het eind van zijn leven wat zijn ultieme geluksmoment was. Hij kwam tot de conclusie dat dat het moment moet zijn geweest waarop hij alleen in een roeiboot op een verstild Zwitsers meer dobberde.

"Als er een toestand bestaat waarin de ziel een basis vindt die sterk genoeg is om zich er geheel op te verlaten en er tot zichzelf te komen zonder dat het nodig is het verleden terug te roepen of vooruit te lopen op de toekomst, een toestand waarin de tijd voor de ziel geen betekenis heeft, waarin het heden immer voortduurt zonder enige uitdrukking van duur en zonder iets van opeenvolging, zonder enig ander gevoel –van gemis of genot, van plezier of verdriet, van verlangen of angst – dan alleen dat van ons bestaan en als dat gevoel op zich het bestaan geheel kan vullen, mag zolang deze toestand duurt, degene die erin verkeert zich gelukkig prijzen. Dat is dan geen onvolmaakt, schamel en beperkt geluk, zoals men het in de genoegens van het leven vindt, maar een toereikend, volmaakt en volledig geluk dat in onze ziel geen enkele leegte laat die gevuld moet worden."

Toegegeven, ik moest een paar keer lezen, maar toen drong het tot me door: zulke momenten beleefde ik op dat Oranjestrandje.

Sommige mensen bezoeken om dit te bereiken een Zen Weekend, ik heb dit gewoon binnen handbereik. Ik realiseerde mij tevreden dat ik een enorme bofkont was. Maar wel een bofkont met verdomd stramme spieren…