dinsdag 3 november 2009

Ode an die Freude

Alex Ebert was ooit zanger bij een obscuur noisy punkbandje uit L.A., raakte zwaar verslaafd aan heroïne, kickte af en zag Het Licht. Nee, niet in den Heer. Ebert verspreidt nu zijn eigen blijde boodschap als voorganger in het hippie folkcollectief Edward Sharpe & The Magnetic Zeros.

Onweerstaanbaar aanstekelijk
Hoewel hun debuut-cd ‘Up From Below’ soms wat incoherent en is en eigenlijk te lang duurt, staan er veel songs op die zelfs de meest herfstige cynicus gegarandeerd doen rondhuppelen en meezingen. Want de blijheid en soms wat geëxalteerde passie van deze 11 man/vrouw sterke muzikale commune is vaak verdomd aanstekelijk.



Ik geloof graag de berichten dat dit live een meeslepend orkestje is. Kijk ter illustratie maar eens naar bovenstaand sfeerclipje, opgenomen ergens in een kleine club. Wie dit niet evangelisch leuk vindt, hake af en make terstond een afspraak met de psychotherapeut.

Volgende cd, iets meer focus, iets minder spacecake en het komt allemaal dik in orde met blije Alex. Het is hem van harte gegund, en dat Hij met zijn muzikale harem maar gauw het kleine zalencircuit in dit land moge aandoen. Ik zal er zijn.

(bonus clips: hiero & hiero)

4 opmerkingen:

Anoniem zei

Leuke clip, leuke cd, leuke tip

Da Fonz

PeterQ zei

Kijk, daar doe je het dus voor!

Als ik 1 mensch gelukkig kan maken met dit blog is mijn missie al volbracht.

Anoniem zei

Bedankt voor de interessante informatie

PeterQ zei

Kleine moeite. Dit blog is één & al interessante info. Toch?