Mooie bijkomstigheid van werken in een bibliotheek is dat ik soms verrast word door een aardige uitgave die ik eigenlijk helemaal niet zocht. Zo vond ik bij toeval het boekje ‘Groeten van Rottumerplaat’, in 2008 samengesteld (en heel leuk ingeleid) door Joost Zwagerman.
Het idee is bepaald niet origineel meer, maar blijft prikkelend: je gaat naar een onbewoond eiland en je mag maar één cd meenemen. Welke wordt dat dan en vooral: waarom juist dié cd?
Zwagerman legde die opgave voor aan een honderdtal schrijvers en musici die de vraag op persoonlijke en dus zeer uiteenlopende wijze beantwoordden. Sommigen schreven doorwrochte mini-essays, anderen kozen voor soms licht-genante bekentenisliteratuur, maar wat bij iedereen doorklinkt is hoe bepalend muziek in een mensenleven kan zijn.
Verrassende keuzes
Het levert soms ook heel verrassende keuzes op. Zo bespreekt Youp van ’t Hek ‘In-A-Gadda-Da-Vida’ van Iron Butterfly, kiest Herman Koch voor ‘Third’ van The Soft Machine, Saskia Noort voor ‘Outlandos d’Amour’ van The Police, Martin Bril voor Nirvana’s ‘Nevermind’, en Freek de Jonge houdt het op ‘Beatles for Sale’ van The Beatles.
Bepalende randvoorwaarde: de auteurs moesten zich in hun beschrijvingen beperken tot twee à drie tekstbladzijden, waardoor breedsprakigheid prettig buiten de deur blijft.
‘Groeten van Rottumerplaat’ is een inspirerende must read voor muziekliefhebbers, zelfs al zijn de besproken platen onbekend of totaal niet je smaak. Sterker nog: het heeft mij gemotiveerd om een aantal cd’s die ik niet kende toch maar eens te gaan beluisteren.
En mijn eigen keuze? Als ik zou mogen valsspelen, koos ik voor de Remastered Box van The Beatles, maar om het zuiver te houden wordt het zonder enige twijfel 'Brian Wilson presents Smile'. Daar raak ik na ettelijke draaibeurten nooit op uitgeluisterd!
1 opmerking:
Een reactie posten