Vond en vind veel cd’s de laatste jaren verschrikkelijk vlak & tegelijk opgefokt klinken. Ik dacht dat het aan mijn ouwe oren lag, maar er blijkt wel degelijk een verklaring voor. Kijk maar eens naar dit verhelderende filmpie.
Omdat een groot deel van het hedendaagse publiek muziek beluistert via kleine speakertjes (MP3-spelers, mobieltjes) worden ten behoeve van ‘de markt’ de dynamische piekverschillen eerst afgevlakt om vervolgens de boel weer flink op te krikken. Gevolg: een overstuurde geluidsbrij waar de hard/zacht nuances uit verdwenen zijn.
Google eens op ‘loudness war’ en je zult zien dat het een hot topic is onder echte muziekliefhebbers. Rolling Stone bracht er zelfs een heel artikel over onder de titel ‘The Death of High-Fidelity'.
Het valt tegenwoordig direct op wanneer een cd warm klinkt en/of een natuurlijke, ouderwetse dynamiek heeft. Recent had ik die prettige ervaring bijvoorbeeld bij Bob Dylan’s Bootleg Series vol. 8, ‘The Seldom Seen Kid’ van Elbow en het alleraardigste reggaebandje Rockamovya.
De oplossing? Breng cd’s voortaan uit in twee verschillende mixen: Fucked Up en Normal Dynamics. Net zoals je vroeger ook Mono en Stereo mixen had.
1 opmerking:
Dit is echt vervlakking.
Een reactie posten