De naderende komst van de Remastered-box doet mij dik 40 jaar na dato mijn zoveelste Beatles-revival beleven.
Collectief bewustzijn
Eerder dit jaar gebeurde dat al bij het lezen van het briljante boek ‘Hoe The Beatles de wereld veranderden’. Een recent artikel in het gezaghebbende Engelse muziek magazine Uncut werd opnieuw aannemelijk en aanschouwelijk gemaakt dat de muziek en de attitude van het viertal inmiddels onderdeel uitmaken van het collectief bewustzijn van (in ieder geval een groot deel van) de mensheid. Als dat wat pompeus moge klinken, dan geldt die stelling toch zeker voor mijn bewustzijn.
Beatlesdingetjes, muzikale citaten of bandjes die er zonder dat ze het soms zonder het te (willen) weten schatplichtig aan zijn, ik kom ze overal en soms nog dagelijks tegen.
Beatles op Bali
Bovenstaand plaatje bijvoorbeeld schoot ik in het voorjaar van 2009 tijdens onze Bali-vakantie, toevalligerwijs het jaar waarin wordt herdacht dat de LP 'Abbey Road' (technisch gezien het slotakkoord van The Beatles) verscheen met als famous final words… Inderdaad ja.
Op diezelfde vakantie vroeg ik een vriendelijke Balinees de essentie van zijn Hindoegeloof aan mij uit te leggen. Zijn antwoord was kort & helder: “I am he as you are me as you are he and we are altogether’. Ik moest me inhouden om niet gevat guitig te repliceren met ‘I am the Walrus, goo goo ga joob’.
Eenmaal terug thuis bleek het stadhuiscarillon als zomerrepertoire zelfs een aantal Beatles songs, waaronder 'Penny Lane', op de vaste uren te laten weerklinken. Tuurlijk, toeval. Wat ik maar wil zeggen is dat The Beatles en hun muziek tot het grote cultuurgoed van de wereld zijn gaan horen.
Voorliefde
Ik persoonlijk heb aan die mannen een voorliefde overgehouden voor driestemmige zang, ronde brilletjes, lekkere bassen, psychedelische kleuren en surreële humor, om maar een paar dingen te noemen. En Harrison’s fascinatie voor Indiase muziek sprong in mijn puberteit blijvend op mij over.
India calling
Pas een paar jaar geleden resulteerde dat in twee Goa-vakanties waarbij ik eindelijk iets van het magische India leerde kennen. Afgelopen weekend zelfs besloten op mijn 60e eindelijk de grote sprong naar het echte India te maken. Als ik het mij gegund is (tja, ‘Tomorrow never knows’ nietwaar?) hoop ik als verjaardagscadeau dan eindelijk een bezoek te brengen aan Varanasi, de heiligste stad van India en er o.a. op de Ganges te dobberen, begeleid door sitarmuziek.
O ja, Varanasi heette ooit Benares. En dat was weer de geboorteplaats van sitarmeester Ravi Shankar, van wie George zijn eerste lessen kreeg. Dezelfde Beatle wiens as in 2001 in de Ganges werd uitgestrooid…
Kijk dat bedoel ik nou, The Beatles zijn gewoon part of my life.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten