Kleine jochies worden groot

Tjemigdepemig, time flies when you’re having fun... Morgen word ik 60. Ben ik dan nog een steeds oudere jongere of al officieel een ouwe lul?

Toch wel een gedenkwaardige mijlpaal. Voelt tegelijkertijd ook vreemd, want in mijn hoofd ben ik twee decennia jonger, terwijl mijn lichaam daarentegen weer iets van tien jaar voorloopt.

Knakkende & stramme gewrichten, piepende longen en structurele moeheid teisteren mijn bejaarde systeem. Op mijn to-do-list: alvast rollator & stoeltjeslift bestellen, aanmelden voor verzorgingsflat en aanbod incontinentieluiers onderzoeken.

Maar eerst genieten van een culinair weekend dat Mevrouw Q voor mij in petto heeft. Even weg uit onze nog steeds onttakelde, kale kamer.

Geen bloemen, geen bezoek.

Twee pyramidevormen

 

Cia, bastardo!

The man who screwed an entire country.

Back to base

Na drie weken buitenverblijf zijn we inmiddels weer terug in ons vertrouwde rijtjeshuis dat in de tussentijd een behoorlijke metamorfose heeft ondergaan.

Nieuw strak huiskamerplafond, vers gestorte betonnen vloer en de complete benedenverdieping is in een vers witsel- en verfjasje gestoken.

De bijna meubelloze huiskamer galmt als een echoput, huisgenoot Joop snuffelt er bevreemd rond en onze luchtwegen worden nog dagelijks aangetast door de verflucht.

Gelukkig is sinds vandaag onze beschadigde kabelaansluiting hersteld en beschikken we dus weer over internet, televisie en telefoon. Wel zo fijn.

Het wachten is nu op het moment dat de nieuwe laminaatvloer gelegd kan worden en we de huiskamer weer definitief kunnen inrichten. Vrees dat dat nog wel ettelijke weken gaat duren.

Tot die tijd bivakkeren wij op kaal beton en proberen we onze vermoeide lijven te ontspannen in tuinstoelen met dubbele kussens…