En route!

Goed, we zijn bijna en route.

Morgenochtend etappe 1: de treinreis naar Schiphol. 's Middags om half 3 vliegen we via een nachtelijke tussenstop in Dubai naar Sri Lanka waar we morgenochtend om 8.30 uur plaatselijke tijd op Colombo Airport hopen te arriveren. Daar zou volgens afspraak een taxi voor ons klaar moeten staan om ons in 3-4 uur naar de zuidkust te transporteren.

Volgens schema zouden we dus zo rond het middaguur (volgens ons bioritme dan zo 9.00 uur) moeten arriveren in onze van te voren geboekte strandaccommodatie, het International Beach Hotel (klinkt aanzienlijk grootser dan het is) in Hikkaduwa, zo’n 15 kilometer ten noorden van de voormalige VOC-vesting Galle.

We zullen Hikkaduwa -waar we voor drie nachten een kamer hebben- vooral als uitvalsbasis gebruiken om de zuidkust verder te ontdekken. De bedoeling is dat we daar op verstilde stranden kamertjes gaan zoeken voordat we na ongeveer anderhalve week vanuit Tangalla naar het noorden afbuigen, richting de bergen.

Daar staan 1-2 dagen verblijf in Ella op het programma, tussen de theeplantages, en van daaruit een 7 uur durende treinreis richting Kandy, de tweede grote stad na Colombo. Hoe lang we daar blijven en wat we daarna gaan doen is op dit moment nog onzeker.

Eén ding is wel zeker: we verheugen ons op veel dingen, maar vooral op rust & zon.

Weg uit een warrige wereld

Met een kettingreactie aan volksprotesten in de Arabische regio is de wereldorde plotseling drastisch aan het verschuiven.
Maar ook dichter bij huis dienen zich grote veranderingen aan. Op mijn werk bijvoorbeeld waar ingrijpende bezuinigen ons versneld dwingen tot een nieuwe organisatiestructuur, met alle onzekerheid en stress die daarbij hoort.

Verre time out
Als er één moment is voor een time out, dan is het nu wel. Gelukkig had ik met een vooruitziende blik in december al twee tickets richting Sri Lanka aangeschaft.
Wij laten binnenkort de boel de boel en vertrekken per 1 maart richting zonnige stranden, boeddhistisch cultuurgoed en lekker eten. We zien wel weer verder als we drie weken nadien terugkomen.

Misschien wacht ons bij terugkomst wel een nieuwe pleinrevolte: het Vlissingse Stadhuisplein bezet door verontruste bibliotheeklezers?

Nu maar hopen dat er binnenkort ook geen volksopstand ontstaat in de Arabische Emiraten, want wij hebben zowel op de heen- als de terugvlucht een tussenstop in Dubai.

Ik neem in ieder geval mijn nieuwe netbook mee om af & toe de toestand in de wereld te checken. Maar vooral om via dit blog onze reisavonturen vast te leggen.

Spannende anticlimax

Ik voel vaak grote sympathie met massale, breed gedragen volksopstanden en heb er tijdens mijn leven al de nodige op afstand meegemaakt. Comfortabel gezeten op de bank was ik via de tv o.a. getuige van de Praagse Lente, de val van de Berlijnse muur, de gebeurtenissen op het Plein van de Hemelse Vrede, de Roemeense revolutie en recent de Tunesische opstand.

Historisch moment?
Zelden zulke spannende live televisie gezien als gisteravond. Zelfs Obama verkeerde in de veronderstelling dat er ‘history in the making’ was, en hij was de enige niet.
Op dag 18 van het volksprotest in Egypte bevond zich een indrukwekkende mensenmassa op en rond het Tahrirplein in Caïro. De aangekondigde tv-toespraak van president Mubarak had bij voorbaat een euforische feeststemming doen ontstaan. Dit moest toch ongetwijfeld het lang verwachte moment worden waarop Hosni de handdoek in de ring zou gooien?

Power to the people?
Maar mooi niet dus. Tijdens een lange, breedsprakige rede werd het ons op de bank en de mensen op het plein langzamerhand duidelijk dat Mubarak voorlopig helemaal niet van plan is op te stappen.
De sfeer in Caïro veranderde in een uur van pre party stemming, via gespannen aandacht naar gelaten teleurstelling. Dramatisch om te zien en live & veraf aan de zijlijn mee te maken.

Dit krijgt ongetwijfeld zeer binnenkort nog een vervolg, de vraag is alleen welk? Tenslotte zijn er ook volksopstanden die op het laatste moment alsnog hardhandig de kop ingedrukt worden. Van Tahrir- naar Tien Amin-plein is een worst case scenario, dat hopelijk geen realiteit wordt.