dinsdag 31 mei 2011
The Beat Goes On (17)
Guilty pleasure. Foute kapsels, standaard 80’s clip, maar song zelf blijf ik mooi vinden.
maandag 30 mei 2011
The Beat Goes On (16)
Twee jaar lang zeer in zwang in Huize Q toen naast ons De Stam van de Holenbeer woonde en wij hun gebral & geruzie noodgedwongen probeerden te overstemmen. Burn motherfucker, burn!
zondag 29 mei 2011
zaterdag 28 mei 2011
The Beat Goes On (14)
Zelfbewuste electropop met vette synthesizers. We got the vision, now it’s time to have some fun!
vrijdag 27 mei 2011
The Beat Goes On (13)
De paranoia van een stadsguerillero op muziek gezet en voorzien van eh… aparte danspasjes.
donderdag 26 mei 2011
The Beat Goes On (12)
Sommige one hit wonders krijgen eeuwigheidswaarde. I can’t help it, I’m a romantic fool.
woensdag 25 mei 2011
dinsdag 24 mei 2011
Forever young?
Door alle media-aandacht zal het niemand ontgaan: vandaag viert de heer Robert Zimmerman uit Duluth, Minnesota zijn 70e verjaardag.
Ik volg hem niet echt meer de laatste jaren, maar Bawb blijft natuurlijk een culturele grootheid zonder weerga. Hij ziet er op z’n ouwe dag met dat dunne snorretje uit als een Mexicaanse drugsbaron met maagklachten, maar ooit –in de sixties- had hij een iconisch hoofd vol krullen en cryptische teksten.
How does it feel?
Die periode uit mijn jeugd koester ik nog steeds. Samen met vrienden zijn songs proberen te doorgronden, de leraar Engels ‘Desolation Row’ voorleggen met de vraag of ie dit even tekstueel wilde analyseren en snerend meebrullen met ‘How does it feeeeeel…’.
Yep, ‘Like a rolling stone’ is onbetwist een van de mijlpalen uit de popgeschiedenis, maar zijn allermooiste werk vind ik persoonlijk de dubbelaar ‘Blonde On Blonde’. Daarvan ken ik de teksten nog grotendeels uit mijn hoofd, en dat is op mijn leeftijd geen geringe prestatie.
Verder niet teveel woorden aan spenderen; doet ie zelf ook niet. Gewoon ter afsluiting de boel nog even kort samenvatten met een favoriete en nog immer urgente Dylan-regel: ‘Don’t follow leaders, watch the parking meters!’.
maandag 23 mei 2011
De Moderne Mensch
Tot mijn eigen verbazing vind ik Twitter als nieuw communicatiemiddel aanzienlijk leuker dan ik zelf ooit verwacht had.
Amper tweeënhalf jaar geleden plaatste ik nog zuinige kanttekeningen bij het toen prille medium. Maar Twitter is ook in Nederland inmiddels volwassen geworden en ik ben een flexibel mensch dat zijn mening durft te herzien. Misschien denk ik er trouwens over een tijdje wel wéér anders over.
Prikkelende statements?
Waar ik nog steeds zuinig in ben is het volgen van medetwitteraars. Aan de ene kant is dat om het infobombardement binnen de perken te houden, aan de andere kant zijn er ook maar weinigen die ik echt de moeite van het volgen waard vind.
Ik heb er zelf al eens een tweet aan gewijd, maar ik herhaal het hier onverminderd: ook van het merendeel BN-ers hoef je op Twitter geen prikkelende of gevatte statements te verwachten. Zelfs iemand als Youp komt niet veel verder dan het regelmatig aankondigen van zijn nieuwe column.
Maar gelukkig zijn er spaarzame uitzonderingen: Koningin_NL bijvoorbeeld praat Haar onderdanen twittergewijs regelmatig bij en ook Wim de Bie heeft het medium goed in de vingers, zoals je van een mental coach trouwens mag verwachten.
Geen tijd, geen geduld!
De oplettende lezer zal het inmiddels duidelijk zijn: ik heb zelf het meeste met twitteraars die de beperking van 140 tekens als een creatieve uitdaging zien om kernachtig iets actueels neer te zetten of een doorlink intrigerend te verpakken.
Een goed verwoord statement moet eigenlijk al voor zich spreken, want in dit snelle infotijdperk zullen velen niet eens de moeite nemen om een aanbevolen link te checken. Laat staan dat men een gelinkt filmpje de volle zendtijd geduldig gaat uitzitten.
Leest u even mee?
Daarom ben ik blij dat ik toch op een twitterlink van collega Edwin klikte en daardoor bovenstaand filmpje met wijlen George Carlin zag. Had nog nooit gehoord van deze standup comedian, maar zijn ‘Modern Man in Three Minutes’ is een briljante poetry rap die je hier desgewenst op de autocue kunt meelezen. Want Carlin gebruikt wel iets meer dan 140 tekens.
Daarna nog veel moois van die man op YouTube gevonden die ik zonder die tweet nooit had ontdekt.
Verrassende dingen, die je bij toeval krijgt aangereikt. Thanx Edwin.
zondag 22 mei 2011
The Beat Goes On (9)
Prettig neurotische indierock met lekker jengelende gitaar en The Son of David Byrne on vocals.
zaterdag 21 mei 2011
The Beat Goes On (8)
Startte 7, 8 jaar geleden de Balkan dance craze. Skankt nog steeds lekker weg. Hop, hop, hop!
vrijdag 20 mei 2011
donderdag 19 mei 2011
The Beat Goes On (6)
Categorie ‘ Lief & Leuk’. En het swingt nog ook. Waar hoor je tegenwoordig trouwens nog een blokfluitsolo?
De aanschaf van een nieuw speeltje
Over een paar weken voegt Mevrouw Q weer een lente toe aan haar jarenlijstje. Zij blijft natuurlijk altijd mijn Jonge Fa, maar toch gaan de jaren soms een beetje hun tol eisen.
Toen zij bijvoorbeeld recent aan de varilux bril ging, was het gelijk afgelopen met prettig, liggend lezen in de echtelijke sponde. Een ebook leek niet alleen de voor de hand liggende oplossing, maar ook een leuk verjaardagscadeau.
De keuze was snel gemaakt; dat moest een Amazon Kindle worden. Vorig jaar zagen we namelijk op het strand van Jamaica een Amerikaanse dame zitten lezen met zo’n ding. Het lettercontrast was -zelfs in het knetterende, caraibische zonlicht- ronduit verbluffend.
Twee dagen nadat ik het nieuwe speeltje via internet besteld had, arriveerde de Kindle3 al per UPC-zending. Ja, de wereld is tegenwoordig echt een global village!
Leve internet!
De Kindle heeft wel één ingebouwd ‘vuiligheidje’: een eigen ebook format (AZW) om de consument te dwingen zijn boeken via Amazon.com aan te schaffen. Nou is Mevrouw Q überhaupt niet geïnteresseerd in Engelstalige boeken; zij wil gewoon lekker veel Nederlandse boeken op haar reader hebben.
Dan lijk je met het het Europese ePub format een probleem te hebben, want dat wordt niet geaccepteerd door de Kindle. Maar gelukkig biedt ook hier internet uitkomst, in meerdere opzichten.
Converteren met Callibre
Sowieso zijn er door wat simpel googelen de nodige Torrent sites te vinden waar je met één muisklik 1000 of meer boeken in ePub format binnenhaalt. Die boeken zijn al DRM-vrij, hetgeen betekent dat de eventuele kopieerbeveliging er al is uitgesloopt.
Met behulp van het gratis programma Callibre zijn je DRM-vrije ePub boeken vervolgens moeiteloos te converteren naar een ander format (bijv. MOBI of PDF) dat wel door de Kindle wordt geaccepteerd. Piece of cake!
Nu nog tijd vinden om de uitgebreide Kindle handleiding door te ploegen, want het apparaat heeft ook nog de nodige extra leukigheden waaronder een WiFi verbinding.
Ik heb het maar wat druk met al die nieuwerwetse dingen. “Ach, het houdt je van de straat”, zou mijn moeder zaliger zeggen.
woensdag 18 mei 2011
The Beat Goes On (5)
Immer aanstekelijke Mexicaanse gangsta rap met knipoog én trompet sampletje van Herb Alpert.
dinsdag 17 mei 2011
De (r)evolutie van communicatie
1970: I’ll talk to you when I see you.
1990: I’ll call you.
2000: I’ll email you.
2005: Can I text you?
2010: Alright, Facebook or text?
2100: I’ll send you a telepathic message.
maandag 16 mei 2011
The Beat Goes On (4)
Wie dit kent, verraadt zijn leeftijd. Italiaanse rap avant la lettre uit 1972. Gemuteerde Bo Diddley stomp met lekkere blazers. Ol rait!
zondag 15 mei 2011
zaterdag 14 mei 2011
vrijdag 13 mei 2011
Digitale kruiskoppelingen
Amper twee weken geleden stortte ik me nog verder in de wondere wereld der sociale media. Ik beschikte o.a. al over dit weblog en een Flickr fotosite, maar voegde daar om het allemaal nog leuker & hedendaagser te maken ook nog een Facebook- en een Twitter-account aan toe.
Sindsdien vooral bezig geweest om al die Web 2.0 uitingen aan elkaar te koppelen, want het is natuurlijk ondoenlijk om die veelheid aan digitale dingen afzonderlijk bij te houden.
Kind op leeftijd
Alles wat ik nu twitter, blog of flickr verschijnt ook automatisch op mijn Facebookpagina die als een soort centraal verzamelpunt fungeert. Daarnaast kan ik alle reacties van mijn mede-twitteraars en –FBers overzichtelijk volgen via Tweetdeck en Hootsuite, handige applicaties waar ik een week geleden nog nooit gehoord had.
En al die bovengenoemde zaken kan ik uiteraard ook inzien via de apps op mijn smartphone. Ben ineens een kind van deze tijd dat veel extra lol beleeft aan zijn digitale speeltje. Een kind op leeftijd dat wel, maar dat hoeft niemand te weten. Gewoon een kwestie van geen geboortejaar invullen op je FB profielpagina :-)
Nieuwe kommunikasie
Jammer dat het overgrote deel van mijn clubje echte vrienden zich nauwelijks in deze wereld begeeft en zodoende geen enkele weet heeft van waar ik momenteel allemaal mee bezig ben.
Ik zou ze natuurlijk ouwerwets kunnen bellen of mailen (zóóó 2010!), maar daar heb ik eigenlijk geen tijd voor. Gewoon te druk met nieuwe communicatie-uitingen.
Gelukkig krijg ik er in een rustig tempo de nodige digitale vrinden bij. Als ik niet beter wist, zou je haast denken dat ik nog populair word op m’n ouwe dag.
woensdag 11 mei 2011
The Beat Goes On (1)
Moest laatst mijn huiskamerlaptop -die ook als superjukebox fungeert- noodgedwongen formatteren en werd toen slachtoffer van een klassieke fout. Geen backup gemaakt en dus alle met veel zorg samengestelde playlistjes foetsie.
Nou ja, shit happens. Rewind & start again. Dus tussen al het sociale media geweld door ook weer bezig met het maken van muzieklijstjes met favoriete tracks.
Klassiek geluid & beeld
Daartussen zitten de nodige nummers die ik al vele tientallen malen (zo niet vaker) gehoord heb en die mij absoluut nooit vervelen. Het zijn tracks die de magie van een klassieke popsong hebben, zeg maar mijn all-time favourites.
Vele daarvan heb ik altijd ook op mijn MP3-speler staan en sinds ik in het bezit ben van een netbook waarop het prettig filmpjes kijken is, zoek ik ook wat actiever naar bijbehorend beeldmateriaal.
Video jukebox
Waarom niet van de nood een deugd maken en sommige van die filmpjes dan ook niet op dit blog parkeren? Laptopje verbinden met aan huiskamerstereo gekoppelde tv en zo ontstaat weer een leuke video jukebox. En u, lieve bloglezer, bent er ook goed mee. – hoewel de songs & clipjes niet voor ieders smaak zullen zijn.
Een lang intro voor een nieuwe, regelmatig ververste blogserie met YouTube filmpjes onder de titel The Beat Goes On. En die hoort natuurlijk te starten met dat gelijknamige nummer van Sonny & Cher uit 1967.
La de da de dee, la de da dee da…
vrijdag 6 mei 2011
Moss again
Heb maar een deel van hun echt concert bewust meegemaakt, maar Moss bood mij –zoals ik al verwachtte- het absolute topmoment van het zonnige Bevrijdingsfestival 2011.
Hun song ‘The Comfort’ (zie vorige blogpostje) krijg ik al maanden niet uit mijn kop en ook ‘I like the chemistry' is zo’n soundtrack voor een zonnige dag als vandaag. Maar hun cd 'Never be scared' biedt nog veel meer moois en aanstekelijks.
De volgende cd, die ze deels(?) ergens in Zeeland aan het opnemen zijn, verschijnt dit najaar. Dat doet je bij wijze van spreken al verlangen naar de herfst.
donderdag 5 mei 2011
Reasons to be cheerful
Mijn plan is vandaag het grootste deel van de dag door te brengen op het Bevrijdingsfestival, in gezelschap van mijn fotocamera en mijn Twittermbobiel.
Leuk programma met als personal favorites: The Hype, Antwerp Gypsy Ska Orkestra en Moss.
Vooral naar het laatste bandje ben ik zeer benieuwd. Hun laatste cd ‘Never be scared/Don’t be a hero’ vind ik nog steeds subliem en heeft mij al veel luisterplezier (en de nodige luchtgitaarmomenten) bezorgd.
De weersvoorspelling voor bevrijdingsdag is gelukkig beter dan voorgaande jaren. Kortom, ik heb er zin in.
woensdag 4 mei 2011
God twittert
Nu ik mij sinds kort in Twitterland begeef, sta ik er versteld van hoeveel mensen er aan het tweeten zijn. Jan & Alleman, ja zelfs de Almachtige Vader heeft een Twitter account, maar al 5 maanden nix getweet.
Heb 'M zojuist even een berichtje gestuurd om te vragen of alles wel goed met Hem gaat. Tot nu toe geen reactie; ik vrees het ergste.
En dat terwijl hij in den beginne toch behoorlijk actief was:
Day One
Let there B-lite. OMG! Or shld I say Oh Me! It’s so much easier 2-C now. WTF was I thinking B4? Spent the rest of the day dividing lite from drkness. It is good.
Day Two
Made a firmament (sort of a dome thing) to divide the waters under firmament from the waters above. Assigned firmament the file name [heaven]. +<:-)
Day Three
Gathered waters and let dry land appear. Dry land tagged [earth], waters tagged
Day Four
More lighting wk. Installed 1 great lite to rule day [sun] & lesser lite to rule night [moon]. Beta tested them & everything seems to work. It is gd.
Day Five
Bushed from tweaking fish & fowl files. They wouldn’t be fruitful and multiply until I found it’s a simple [duplicate] command. >:-? Thank Me It’s Friday.
Day Six
Created 2 humans, file names [adam] and [eve]. At last – I now have 2 Twitter followers! Tweeting just to myself is sooo Day One. LOL!
Day Seven
[no tweets]
dinsdag 3 mei 2011
Self promo
Op mijn to-do-list: T-shirt laten maken met bovenstaande QR-code en rondlopen als mijn eigen reclamebord.
En dan maar hopen dat een smartphonebezitter er een foto van neemt.
maandag 2 mei 2011
Rare jongens, die Amerikanen
OK, je killt de most wanted man on earth die je al een decennium lang zoekt, mietert zonder trotse fotoverslaggeving zijn overblijfselen in zee en gaat dan via DNA-onderzoek uitvogelen of ie het echt wel was?!
Very strange.
Kopje onder in de sociale media
Het zal weinig mensen opvallen, maar in de rechterkolom zijn recent twee minibannertjes toegevoegd die linken naar twee nieuwe sociale media uitingen waarop ik sinds kort actief ben: Facebook en Twitter.
Tovermiddel?
Had daar nou niet direct een grote persoonlijke behoefte aan, maar heeft meer met mijn werk te maken. Daar –en waar niet?- worden sociale media als het grote tovermiddel gezien om nieuw publiek te bereiken.
Om goed beslagen ten ijs te komen in die aanzwellende discussie daarom besloten het zelf actief uit te proberen en zo de pros en cons beter te kunnen beargumenteren.
Homo ludens digitalis
Sinds vorige week piept & plingt mijn smartphone regelmatig wanneer er weer verse tweets zijn gearriveerd van de twitteraars die ik volg. En dat zijn er bewust niet al te veel om het allemaal een beetje overzichtelijk te houden
Om dezelfde reden ga ik net zo min op zoek naar zoveel mogelijk digitale Facebookvrienden. Het merendeel van mijn kleine vriendenkring gebruikt sowieso nauwelijks sociale media en op een waslijst van digitale, zijdelingse bekenden zit ik niet echt te wachten. Ook met een klein lijstje wordt snel duidelijk hoe die online platforms werken en wat je allemaal mee kunt doen.
Micro bloggen
En zo ga ik momenteel bijna kopje onder in de hedendaagse digitale wereld. Want niet alleen privé ben ik nu sociaal actief op diverse nieuwe media, zo ook op mijn werk waar ik o.a. ons Biebblog en een Flickr-site bijhoud.
Vooral Twitter vind ik wel een grappig micro blogging medium. Leuk om heel snel via je telefoon een gedachte de ether in te gooien. Maar voor de minder vluchtige berichten zal ik toch altijd wel dit ouderwetse weblog blijven gebruiken, vermoed ik zo.
O ja, hoewel het eigenlijk not done is, heb ik op mijn Facebook pagina en op mijn Twitter account niet mijn volledige naam ingevuld (ook ‘Toon mijn geslacht in mijn profiel’ niet aangevinkt - vond ik wat ver gaan). Ik hoef namelijk niet zo nodig door iedereen gevonden te worden; mij volgen moet wel een beetje exclusief blijven.
zondag 1 mei 2011
Verlaat eerbetoon
’t Is natuurlijk een regelrechte schande, maar bij weinig mensen zal een belletje gaan rinkelen bij de naam Harry Nilsson. Behalve –mag ik toch hopen- bij de zichzelf serieus nemende muziekliefhebber die ook hoort te weten dat deze Amerikaanse singer/songwriter zelfs nog meermaals persoonlijk gepromoot werd door niemand minder dan Lennon en McCartney.
De man had in de 60-er en 70-er jaren ook ettelijke hits, maar toch is zijn naam bij het grote publiek weggezakt in het moeras der vergetelheid. En dat is jammer, want de Nilsson heeft een trits prachtige en zeer in het gehoor liggende, klassieke songs geschreven en een hele zwik albums gemaakt.
Hogeschoolzangkunst en zelfvernietigingsdrang
Vooral zijn vroege LP’s waren harmonieuze popwondertjes van arrangeer- en vooral hogeschool zangkunst. In de jaren ’70 werden zijn platen wisselvalliger en chaotischer, alsook zijn privéleven. Oorzaken: alcohol, dope en het zeer trouwe gezelschap van beroemde mededrinkebroers als Ringo Starr en John Lennon.
Tijdens Lennon’s beroemde, anderhalf jaar durende lost weekend gingen beide vrienden zelfs compleet op auto destruct, hetgeen een zware tol trok op Harry’s zangstem, gezondheid en carriėre.
Godsgeschenk in docuvorm
Afgezien van wat matige YouTube filmpjes (hoewel, deze vond ik toch wel errug leuk) leek er weinig beeldmateriaal van Nilsson te bestaan. Niet zo vreemd, want de man weigerde te touren en op te treden voor groot publiek. Daarom is de pas door mij ontdekte documentaire ‘Who is Harry Nilsson and why is everybody talking about him?´ een onverwacht cadeau, zeg maar gerust een godsgeschenk voor de liefhebber.
Wan hoewel ik veel van Nilsson’s songs ken, bezit en koester, had ik nog nooit eerder bewegend beeld van hem gezien, laat staan live-optredens. En wat wist ik verder echt eigenlijk over de man zelf, zijn leven en zijn achtergronden?
Dat wordt allemaal uit de doeken gedaan in deze zeer complete rock-doc vol tv-optredens, home movies, promotiefilmpjes en interviews met een onvoorstelbare reeks vrienden en collega-grootheden waaronder Randy Newman, Brian Wilson en Van Dyke Parks. Maar ook Harry zelf, zijn kinderen en zijn vrouwen komen uitgebreid en openhartig aan het woord.
Het resultaat is een liefdevol portret van een vergeten legende en een welverdiend postuum eerbetoon. De volgende logische stap lijkt me inductie in de Rock & Roll Hall of Fame. Ook een schande trouwens dat dat nog lang niet gebeurd is!
Abonneren op:
Posts (Atom)
