Door alle media-aandacht zal het niemand ontgaan: vandaag viert de heer Robert Zimmerman uit Duluth, Minnesota zijn 70e verjaardag.
Ik volg hem niet echt meer de laatste jaren, maar Bawb blijft natuurlijk een culturele grootheid zonder weerga. Hij ziet er op z’n ouwe dag met dat dunne snorretje uit als een Mexicaanse drugsbaron met maagklachten, maar ooit –in de sixties- had hij een iconisch hoofd vol krullen en cryptische teksten.
How does it feel?
Die periode uit mijn jeugd koester ik nog steeds. Samen met vrienden zijn songs proberen te doorgronden, de leraar Engels ‘Desolation Row’ voorleggen met de vraag of ie dit even tekstueel wilde analyseren en snerend meebrullen met ‘How does it feeeeeel…’.
Yep, ‘Like a rolling stone’ is onbetwist een van de mijlpalen uit de popgeschiedenis, maar zijn allermooiste werk vind ik persoonlijk de dubbelaar ‘Blonde On Blonde’. Daarvan ken ik de teksten nog grotendeels uit mijn hoofd, en dat is op mijn leeftijd geen geringe prestatie.
Verder niet teveel woorden aan spenderen; doet ie zelf ook niet. Gewoon ter afsluiting de boel nog even kort samenvatten met een favoriete en nog immer urgente Dylan-regel: ‘Don’t follow leaders, watch the parking meters!’.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten