Requiem voor De Kraan

Een van de onverwacht leuke dingen tijdens het afgelopen Onderstroom Festival was dat ik het terrein van de voormalige Scheldewerf in alle hoeken & gaten heb verkend.

Ik vond er veel fotogenieke oude glorie in krankzinnige kleurschakeringen: schakelkasten met afbladderende verf, kadeplekken met indrukwekkende roestpartijen en natuurlijk De Kraan, die te midden van een meeuwenkolinie in stukjes ligt weg te kwijnen.

Rust Never Sleeps
Gisteren meldde een krantenbericht wat iedere Vlissinger al lang vermoedde: ‘Scheldekraan zal wel nooit meer staan’.
Natuurlijk is het jammer dat zo’n Vlissings symbool gewoon al bijna drie jaar ligt te verbrokkelen en te vergaan. Maar het levert wel mooie plaatjes op, zeker als je ze op groot formaat bekijkt, want dan zie je alle craquelé en schilfers tot in detail.

Wat mij betreft laten ze het ding daar gewoon liggen en verder vergaan, als een natuurlijk requiem voor het verglijden van de tijd. Dan ga ik nog regelmatig foto’s schieten om het stervensproces verder vast te leggen.

Gemengde gevoelens

Het zat, liep en werkte allemaal niet mee bij het Onderstroom Festival, dat afgelopen weekend in Vlissingen plaatsvond.

Locatieswitch
Na eerdere jaargangen op de Oranjedijk switchte de hoofdlocatie voor de derde editie naar de voormalige Scheldewerf. Op zich natuurlijk een prachtlocatie, maar zo’n immens terrein moet je dan wel vullen of op z’n minst wat uitgebreider aankleden.
Als dan ook twee aangekondigde cateringvoorzieningen (waaronder het Marokkaanse theehuis met waterpijpen) niet komen opdagen en acts door visaproblemen en weersomstandigheden niet doorgaan, dan trekt dat gelijk een wissel op het door geldgebrek toch al uitgeklede programma.
En een festival waar je behalve een wafel of een tosti verder nix eetbaars kunt krijgen, is natuurlijk niet meer van deze tijd!

Heavy weather
Geen enkele festivalorganisatie heeft natuurlijk het weer in de hand, maar wat was het zaterdag extreem. Overdag ploertig, zodat het bijwonen van de straattheatermiddag geen pretje was, en ’s avonds kwam het regelmatig met bakken uit de hemel.
Zodoende heel weinig acts gezien. Gelukkig tussen de buien door nog met ons neus in de boter gevallen bij een bloedstollend mooi optreden van de band Blaudzun en ook de briljante containervoorstelling ‘Spoor' nog even meegepikt, maar toen werd het echt te bar met de regen.

Lazy Sunday Afternoon
De zondag maakte echter veel goed. De ergste hitte was uit de lucht, de zon scheen en er woei een verfrissende wind. Prima omstandigheden om de altijd gezellige ‘artiestenparade’ The Perfect Pitch' op het Dijktheater mee te maken.
Daarna trok het merendeel van het publiek richting Bellamypark om zich in te drinken voor een potje voetbal, wij togen nog voor twee uurtjes naar het Scheldeterrein. En hoewel het daar - op 150 man na- bijna uitgestorven was amuseerden wij ons kostelijk bij De Platenbus en bij het afsluitende concert van Maarten Swaan en zijn band.

Ik had nog graag een paar uur meer doorgebracht op de helling waar ik als kind de schepen te water werden gelaten. Echter, om 18.00 uur ging de stekker eruit en stierf het festival een vroege dood, toen het voor mij eigenlijk nog maar net begonnen was.

Maar gelukkig hebben we de beelden nog…

Zomerse plaatjes

De hitte stijgt, de komkommertijd nadert. Dus opeens breken diverse media zich weer het hoofd over het fenomeen ‘zomerhit’.

Twee persoonlijke zomerhits in de categorie 'Voor de hand liggende klassiekers': ‘Penny Lane’ van The Beatles en ‘In the Summertime' van Mungo Jerry roepen bij mij altijd zonnige herinneringen op aan mijn jeugdjaren in en de zomers van respectievelijk 1967 en 1970.

Maar ik wilde het hier niet verder hebben over zomerhits, maar over zomerse muziekjes – en dat is iets heel anders. Ik heb het over nummers die ik momenteel tijdens strandbezoekjes veel draai op de walkman en die dus hun zomerse waarde voor mij al bewezen hebben.

Voorwaarde is wel dat er een fillumpie van is, zodat niet alleen het oor maar ook het oog iets te genieten heeft.

Eerste in een zich wellicht verder ontwikkelende zomerse blogserie is bovenstaand prachtnummer ‘Mykonos’ van Fleet Foxes. Niet alleen genietbaar op het gelijknamige Griekse eiland, maar gewoon ook op het strand van Vlissingen.