Een van de onverwacht leuke dingen tijdens het afgelopen Onderstroom Festival was dat ik het terrein van de voormalige Scheldewerf in alle hoeken & gaten heb verkend.
Ik vond er veel fotogenieke oude glorie in krankzinnige kleurschakeringen: schakelkasten met afbladderende verf, kadeplekken met indrukwekkende roestpartijen en natuurlijk De Kraan, die te midden van een meeuwenkolinie in stukjes ligt weg te kwijnen.
Rust Never Sleeps
Gisteren meldde een krantenbericht wat iedere Vlissinger al lang vermoedde: ‘Scheldekraan zal wel nooit meer staan’.
Natuurlijk is het jammer dat zo’n Vlissings symbool gewoon al bijna drie jaar ligt te verbrokkelen en te vergaan. Maar het levert wel mooie plaatjes op, zeker als je ze op groot formaat bekijkt, want dan zie je alle craquelé en schilfers tot in detail.
Wat mij betreft laten ze het ding daar gewoon liggen en verder vergaan, als een natuurlijk requiem voor het verglijden van de tijd. Dan ga ik nog regelmatig foto’s schieten om het stervensproces verder vast te leggen.
2 opmerkingen:
Prachtige foto's Peter. Mag je gewoon vrij rondstruinen op dat terrein?
Kun je een mooi gebaar maken naar het wikipedia project als je de vastgelegde terminale fase van de kraan er in laat opnemen.
Dank voor het compliment Sofie.
Ja hoor, op het Scheldeterrein (wat hier door de gemeente met een groot woord tot Stadspark is uitgeroepen) mag je vrijelijk rondlopen. Moet je zeker een keer doen, in het bijzonder bij die dode kraan. Wees dan wel alert op boven je hoofd cirkelende en krijsende meeuwen die daar hun jongen verdedigen! Voor het eerst in mijn leven jonge zeemeeuwen gezien. Je maakt wat mee op je oude dag :-)
Van mij mag het Wikimedia project die foto's best gebruiken, maar niemand van mijn collegas leest mijn blog of bekijkt mijn plaatjes.
Gelukkig zijn er nog ex-collga's!
Een reactie posten