De eerste grote najaarsdepressie raast over Nederland.
Dat vraagt om Rachmaninov, hard liquor en het jaarlijkse najaarsgedicht:
De mist vindt z'n neerslag in regen.
Een man loopt met bijenkorven
De blauwe stallen tegen,
Waar 't leven in vocht ligt verstorven.
Geen sterveling langs de wegen,
Die ziet hoe de bomen amorph, en
Verwaterd tot slordige vegen
Met het bruine land zijn gestorven.
Hoe triest worden nu de dagen.
Wat blijft van het zomerse vuur?
En wat van de vreugdevlagen
In 't zonverschenen uur?
Het hart blijft naar warmte vragen,
En went zelfs niet op den duur.
Herfst II - Jan Wolkers
2 opmerkingen:
O land van mest en mist, van vuile, koude regen,
Doorsijperd stukske grond, vol kille dauw en damp,
Vol vuns, onpeilbaar slijk en ondoorwaadbre wegen,
Vol jicht en paraplu's, vol kiespijn en vol kramp!
O saaie brij-moeras, o erf van overschoenen,
Van kikkers, baggerlui, schoenlappers, moddergoôn,
Van eenden groot en klein, in allerlei fatsoenen,
Ontvang het najaarswee van uw verkouden zoon!
Uw kliemerig klimaat maakt mij het bloed in de aderen
Tot modder; ’k heb geen lied, geen honger, vreugd noch vreê.
Trek overschoenen aan, gewijde grond der Vaderen,
Gij - niet op mijn verzoek - ontwoekerd aan de zee.
Aan deze gouwe ouwe van De Génestet moet ik bij dit weer denken. En aan warme chocolademelk...
Ja, das een hele mooie! Kende ik nog niet.
Heb je vast niet uit het blote hoofd neergetikt...
Warme choco? Ja lekker, maar dan met een scheut rum erin.
Een reactie posten