Huiveringwekkend gezinsinkijkje

Kan een film tegelijkertijd schokkend, komisch, surrealistisch, gewelddadig, ontroerend en absurdistisch zijn? Ja, dat kan. ‘Dogtooth’, de tweede film van de Griekse regisseur Giorgos Lanthimos, is een soort Michael Haneke meets Alex Van Warmerdam.

Bizarre regels en waarheidsvervalsing
In ‘Dogtooth’ zien we een gezin dat in totale afzondering leeft. De moeder, de volwassen zoon en de adolescente dochters komen nooit buiten de omheining van hun luxueuze villa. In huis gelden bizarre regels en worden de onderlinge machtsverhoudingen bepaald door nare spelletjes.
De kinderen wordt bewust geregeerd door competitie, angst en waarheidsvervalsing. Het gevolg is dat zij compleet wereldvreemd zijn opgegroeid en geen benul hebben van wat er buiten de omheining te vinden is.

Wanneer vader besluit een prostituee in te huren om de opspelende hormonen van zoonlief regelmatig te ontluchten, sluipt de boze buitenwereld toch ongemerkt binnen en begint de oudste dochter te rebelleren.

Zijn we getuige van een extreem psychologisch experiment, is de film een parabel over een totalitair regime of een zwarte satire op het gezinsleven? Dat mag je als kijker zelf bepalen.

‘Dogtooth’ is bepaald geen hapklare kost met zijn afstandelijke acteerwerk en vreemde desoriënterende kaders, maar blijft groeien en boeien tot aan het plotse open einde. Een bevreemdend en ongemakkelijk meesterwerkje dat nog lang op je netvlies en in je hoofd nazindert.