Er schoten afgelopen week veel aanvullende beelden door mijn hoofd bij het zien van een uur durend verslag van Pinkpop ´81 op Cultura TV.
Ik had destijds op slinkse wijze een backstage pasje geregeld en kon wanneer ik wilde uit de massa en ook zo weer vooraan komen bij mijn favoriete groepen.
Kan me nog heel goed herinneren dat ik nog foto´s heb genomen van de jonge U2, heb staan skanken bij Madness en mee stond te brullen bij good old Ian Dury. Het gitaargeweld van de Michael Schenker Group ben ik ontvlucht om lekker backstage sateetjes te gaan eten.
Swingin´in the rain
Maar mijn mooiste festivalmoment 30 jaar geleden was het optreden van de net doorbrekende band UB 40 die de last minute afgelaste Pretenders verving.
De aanvankelijke publieksteleurstelling sloeg om in massaal enthousiasme bij het horen van de toen baanbrekende, lome reggaeklanken. En daar veranderde een plotselinge regenbui niets aan: ik stond toen onder een paraplu tussen twee mij onbekende dames lekker te heupwiegen.
Grappig is dat ik toen naar Pinkpop was afgereisd in gezelschap van mijn huidige Mevrouw Q die zich daar nu niets meer van kan herinneren.
Inmiddels zijn we het grote festivalstadium ontgroeid en gaan we de komende Pinksterdagen lekker op de bank kijken naar het Cultura live verslag van Pinkpop 2011.
2 opmerkingen:
Waarom klinken die namen en die tijd toch zoveel beter opeens?
Jij bent nog ouder maar ik voel me toch ook een ouwe rups hoor. Maar dan wel eentje met een smile om deze bijdrage...
Je zal deze ouwe man nooit horen zeggen dat vroeger alles beter was. Maar de festivalsfeer van destijds was denk ik toch gemoedelijker, nog zonder pillen & coke, weetjewel?
Een reactie posten