Song van het jaar?

Muziek drukt vaak een stempel op mijn vakanties. Dat hoeft niet per se de locale variant te zijn die we bijvoorbeeld vorig jaar in onze combivakantie Jamaica/Havana overvloedig over ons heen gestrooid kregen. Het kan één bepaalde cd zijn, of zelfs maar één specifiek nummer, waarvan ik bij het terughoren onmiddellijk weer op een buitenlandse locatie zit.

Het overkwam mij bijvoorbeeld ooit op het strand van Palolem (Goa) waar ik onder ideale omstandigheden ’s avonds kennismaakte met de lome sound van Nouvelle Vague. En afgelopen najaar in Barcelona beleefde ik een kippenvelmoment toen de orgelklanken van Arcade Fire’s ‘Intervention’ snoeihard door een park schalden. Sindsdien ben ik een die hard fan van die band.



Ontroerend groeinummer
Hét ene nummer van de afgelopen vakantie had op zichzelf helemaal niets met Sri Lanka te maken. Vlak vòòr vertrek zag ik bovenstaande clip van de band Elbow. Het nummer ‘Lippy Kids’was een promo voor hun nieuwe cd ‘Build A Rocket Boys!’ die tijdens onze vakantie zou uitkomen.
Snel de clip gedownload op mijn netbook en de song op vakantie meerdere malen onder de meest uiteenlopende omstandigheden beluisterd en bekeken: op de hotelkamer, in een trein, op een avondlijk strand. Iedere keer ontroerde en groeide het nummer dat ik ook thuis nog steeds meerdere malen per dag draai.

Spannend minimalisme
Zoals bij alle echt goeie muziek, kan ik er niet de vinger op leggen wat me nou precies raakt. Het heeft te maken met de melancholieke sfeer, de hartbrekende zangpartij van songschrijver Guy Garvey, het minimaal-kale arrangement dat draait om één repeterende pianotoon en een band die zonder egovertoon totaal ten dienste staat van iets hemels moois.

Luisterhuiver
Eenmaal thuisgekomen natuurlijk gelijk de nieuwe cd binnengehaald en ‘Lippy Kids’ over de huiskamerinstallatie gedraaid. Op de cd-versie blijkt zelfs nog een bescheiden koorpartij toegevoegd. Had niet gehoeven; hoe kaler hoe mooier.
De rest van ‘Build A Rocket Boys!’ durf ik nog niet goed te beluisteren. Hun vorige album, ‘The Seldom Seen Kid’, was ook al zo onbeschrijflijk sterk dat ik huiverig ben om de droom te verstoren.

Terwijl ik dit blogpostje tik staat ‘Lippy Kids’ op repeat. Nu al de song van het jaar, wat mij betreft.