Het zal weinig mensen opvallen, maar in de rechterkolom zijn recent twee minibannertjes toegevoegd die linken naar twee nieuwe sociale media uitingen waarop ik sinds kort actief ben: Facebook en Twitter.
Tovermiddel?
Had daar nou niet direct een grote persoonlijke behoefte aan, maar heeft meer met mijn werk te maken. Daar –en waar niet?- worden sociale media als het grote tovermiddel gezien om nieuw publiek te bereiken.
Om goed beslagen ten ijs te komen in die aanzwellende discussie daarom besloten het zelf actief uit te proberen en zo de pros en cons beter te kunnen beargumenteren.
Homo ludens digitalis
Sinds vorige week piept & plingt mijn smartphone regelmatig wanneer er weer verse tweets zijn gearriveerd van de twitteraars die ik volg. En dat zijn er bewust niet al te veel om het allemaal een beetje overzichtelijk te houden
Om dezelfde reden ga ik net zo min op zoek naar zoveel mogelijk digitale Facebookvrienden. Het merendeel van mijn kleine vriendenkring gebruikt sowieso nauwelijks sociale media en op een waslijst van digitale, zijdelingse bekenden zit ik niet echt te wachten. Ook met een klein lijstje wordt snel duidelijk hoe die online platforms werken en wat je allemaal mee kunt doen.
Micro bloggen
En zo ga ik momenteel bijna kopje onder in de hedendaagse digitale wereld. Want niet alleen privé ben ik nu sociaal actief op diverse nieuwe media, zo ook op mijn werk waar ik o.a. ons Biebblog en een Flickr-site bijhoud.
Vooral Twitter vind ik wel een grappig micro blogging medium. Leuk om heel snel via je telefoon een gedachte de ether in te gooien. Maar voor de minder vluchtige berichten zal ik toch altijd wel dit ouderwetse weblog blijven gebruiken, vermoed ik zo.
O ja, hoewel het eigenlijk not done is, heb ik op mijn Facebook pagina en op mijn Twitter account niet mijn volledige naam ingevuld (ook ‘Toon mijn geslacht in mijn profiel’ niet aangevinkt - vond ik wat ver gaan). Ik hoef namelijk niet zo nodig door iedereen gevonden te worden; mij volgen moet wel een beetje exclusief blijven.
2 opmerkingen:
Ik ben benieuwd hoe zich dat verder ontwikkelt. Wil er dan nog wel eens met je over bomen. Het is voor iedereen anders. Het kan je enorm tegen gaan staan, maar je kunt opeens ook helemaal overstag gaan. Bij mij duurde het nog vrij lang, voordat ik de meerwaarde van Twitter begon te ervaren. Het volgen van de tijdlijn en de grote stroom elders heb ik wel vrij snel opgegeven: dat is niet te doen. Ik doe het met een paar alerts en af en toe eens een momentje van visjes uit de grote stroom tikken. De hele belangrijke dingen komen toch wel vaker voorbij...of worden je aangereikt met het @- of D-symbool.
Hoe dan ook goed dat je zelf op ontdekking gaat, vind ik. Plezier.
Vond het gewoon een vreemde zaak daat het merendeel van de mensen op mijn werk wel sociale media bij voorbaat bejubelen en er zelf nauwelijks actief op zijn. Vandaar mijn besluit om er zelf nog wat dieper in te springen.
En ik wil er natuurlijk graag eens verder met je over bomen Edwin.
Een reactie posten