Literaire fragmentatiegranaat

Nog steeds buitengewoon gelukkig met & verslingerd aan mijn ereadertje, en zojuist mijn tweede digitale pil uitgelezen.

Direct na ‘Tonio’ las ik eerst nog ‘In Evenwicht’, het postuum uitgegeven laatste boek van Martin Bril, en toen had ik 't wel effe gehad met de dood.

Als luchtige tussendoortjes schakelde ik eventjes over op korte verhalen en columns van o.a. Midas Dekkers en Youp van ’t Hek, maar al snel werd het wel weer tijd voor iets substantiëlers. Dat werd dus ‘Bonita Avenue’, het veelbesproken debuut van Peter Buwalda, waarin ik de afgelopen paar weken totaal verdwaald ben geweest.

Flashbacks & wisselende perspectieven

Hoe minder je van te voren over het boek weet, hoe beter (voor de liefhebbers hier toch een beschrijving met spoiler alert!). Betekent wel dat je dan vanaf pagina 1 een verrassende doolhofpuzzle krijgt voorgeschoteld waarin je zelf je weg moet vinden.

‘Bonita Avenue’ heeft namelijk een buitengewone structuur. Buwalda is bepaald geen publiekspleaser en zigzagt dik 500 bladzijden lang door de tijd in flashbacks, tussen wisselende locaties en perspectieven.

Handig in dit verband bleek de (terug)zoekfunctie van mijn ereader, want soms dreig je in de veelheid van details, zijlijnen en associatieve terugblikken wel eens het spoor bijster te raken.

Judo, porno & wiskunde

Heel kort samengevat is deze roman een thriller-tragedie over noodlot en verval, die deels speelt tegen de achtergrond van de Enschedese vuurwerkramp in 2000.
Dan ontploft namelijk ook het gezin van Siem Sigerius (flamboyant wiskundige en rector magnificus van de Universiteit Twente) dat bezwijkt onder een veelheid aan geheimen uit het recente en verre verleden.

Daarbij worden verrassende ingrediënten als judo, porno en wiskunde gemixt met klassieke thema’s (jaloezie, schuld, wraak, moord) in een maalstroom van dramatische gebeurtenissen. Lezen is geloven.

Zwart gat
“Blij dat ik het eindelijk uit heb”, verzuchtte een collega. Voor mij had het boek best nog een paar honderd bladzijden dikker mogen zijn. Ik val nu namelijk onherroepelijk in een zwart gat en moet weer op zoek naar nog zo’n dikke pageturner waar het stilistisch vuurwerk vanaf spat. Vrees dat dat nog niet zo eenvoudig gaat worden. Wat een weergaloos verhaal, wat een schrijftalent!